Stage, tubing en party!

Hoi allemaal!

Alweer vijf weken onderweg en alweer het derde reisverslag online! De tijd gaat hier echt snel! In de vierde week en vijfde week hebben we de stage gelopen op onze definitieve stageafdeling (voor drie weken) en hebben we meegekeken bij de wondverzorging en het toedienen van medicijnen. De stageochtenden zelf gaan meestal snel voorbij, maar soms is er weinig te doen en te zien en zitten we letterlijk te wachten tot het twaalf uur is. Gelukkig hebben Romy en ik altijd wel iets te kletsen en zijn er altijd wel collega´s die een selfie met ons willen maken haha!

Gelukkig hadden we de hele week wel iets om naar uit te kijken, namelijk tubing! Vrijdag hadden we eigenlijk vrij gekregen omdat we naar een besnijdenis zouden gaan, alleen ging dit niet door en mochten we een andere activiteit uitzoeken. De vriend van Loran, ook Tom haha, ging ook mee. Hij was twee dagen ervoor in Sukabumi aangekomen om hier een tijdje te verblijven nadat hij een maand lang heeft gereisd in Azië. We gingen vrijdagmorgen al vroeg op pad naar de rivier waar we zouden gaan tubingen. Daar aangekomen kregen we allemaal een reddingsvest, knie- en elleboogbeschermers en een helm. Eenmaal omgekleed zagen we er stuk voor stuk erg charmant uit… NOT. We kregen een korte uitleg en moesten vervolgens een stukje lopen naar het beginpunt van het tubingen. Hier kreeg iedereen een grote opgeblazen band waar we ongeveer 7,5 km in zouden ‘varen’. Het water was koud, maar de ervaring super leuk! Overal in de rivier lagen stenen die mini-watervalletjes creëerden, hier moesten we dan tussendoor. In een lange sliert voerden we de rivier af, tegen de stenen aan, erlangs heen of ondersteboven door de stroming. We hebben super veel lol gehad samen! Onderweg werden er foto’s gemaakt door een aantal mannen dat ook met ons meeging. Daarnaast stonden er bij elk ‘moeilijk’ punt begeleiders in het water die ons om of over een steen heen hielpen, zodat we niet vast kwamen te zitten. Dat laatste was helaas niet te voorkomen en de een na de ander kwam dan ook vast te zitten op een steen, waar alle mannen dan weer de grootste lol om hadden (en wij stiekem ook wel!). Aan het einde van de rit kregen we een kokosnootdrankje en werden we vervolgens weer teruggebracht naar het beginpunt. Hier hebben we ons omgekleed en hebben daarna lekker geluncht. Na het tubingen zijn we naar een meer gereden waar we nog een paar uur hebben gezeten. Op de terugweg naar huis zijn we (ja alweeeer) saté gaan eten langs de kant van de weg. We zaten in een hutje met een geweldig mooi uitzicht over rijstvelden, andere plantages, bananenbomen en bergen op de achtergrond! Ik heb helaas geen foto’s gemaakt, omdat ik geen camera mee had genomen naar het tubingen, maar ik kan jullie verzekeren dat het één van de beste uitzichten is vanuit een restaurantje waar ik ooit gegeten heb! Toen we weer thuis waren, hebben we met z’n allen wat gedronken en zijn Loran en Tom met z’n tweeën uiteten gegaan. Elfi, Kyra, Lyan, Romy en ik hebben toen stiekem het hele terras versierd met ballonnen en spandoeken, omdat Tom de dag erna 25 zou worden en dat natuurlijk een feestje waard was! We hebben de grootste lol gehad met het bedenken van teksten voor op de spandoeken en tijdens het ophangen ervan. Toen Loran en Tom ’s avonds thuis kwamen keek Tom zijn ogen uit: dit had hij niet verwacht (hij was al blij dat hij niet in NL 25 zou worden en geen stom spandoek zou krijgen haha, jammer joh). Samen hebben we om twaalf uur ’s nachts ‘happy birthday’ gezongen en daarna zijn we gaan slapen.
De volgende morgen werd om 10.00uur onze strawberry cheesecake bezorgd die we hadden besteld en voor ’s middags hadden we een surprise-party georganiseerd en lekkere hapjes gemaakt. We hadden een aantal collega’s uitgenodigd en we hebben een erg leuke middag gehad!
De dag erna (zondag) waren we om 13.00 bij onze leuke en lieve achterburen uitgenodigd voor een botrham, een lunch op bananenbladeren. We hebben superlekker gegeten hier: rijst, vis, mie goreng en andere lekkere hapjes waarvan ik de naam vergeten ben. ’s Avonds wilden we eigenlijk nog met z’n allen uiteten gaan, maar het regende zo hard dat we zelf maar iets gekookt hebben, ook lekker. De dag erop moesten we weer vroeg opstaan om stage te lopen, net als dinsdag en woensdag (nog vroeger i.v.m. de ceremonie).
Woensdag was een supervette dag: we mochten de hele morgen mee kijken op de operatiekamers!! Nadat we ons hadden omgekleed in een groen operatiepakje gingen we de operatiekamers in. Ik heb een keizersnede gezien waarbij er een gezond jongetje geboren werd!! Heel bijzonder om mee te maken!! Daarna ben ik samen met Romy wezen kijken bij een knieoperatie, waarbij er een spier in de knieholte werd opgerekt, omdat de patiënt zijn been niet meer kon strekken. Heel gek om daar met je neus boven op te staan en dan ook nog eens te bedenken dat je er zomaar foto’s van mag maken met je mobiele telefoon! De laatste operatie was nog gekker om bij wonen. Een patiënt had een struma in de keel die operatief verwijderd moest worden. De arts heeft onder toeziend oog van zo’n vijftien (!!!) kijkers een tumor twee keer zo groot als een ei verwijderd. In NL zouden we hier nooit met zoveel mensen bij mogen staan kijken! We waren allemaal vet enthousiast naar afloop en wilden het liefst een nieuwe meekijkdag plannen.
Donderdagochtend hadden we onze eerste presentatie, in het Engels, voor onder andere de directeur en stagebegeleider. We kregen complimenten over onze Prezi, dat kennen ze hier blijkbaar niet. Na afloop waren we blij dat de eerste presentatie er op zat, still two to go!
Vrijdag hebben we ook stage gelopen en verder niet zo veel gedaan. Loran ging met Tom een weekend naar Bandung, en Elfi, Kyra en Lyan gingen ’s middags ergens meedoen met Zumba. Zij namen op de terugweg pizza’s van de Pizza Hut mee en die hebben we lekker opgegeten in ons eigen huis. ’s Avonds hebben we met z’n allen een film gekeken en daarna zijn we gaan slapen.
Zaterdag zijn we de hele dag vet goed bezig geweest voor school! We waren trots op onszelf en hebben die avond dan ook lekker pannenkoeken gebakken en gegeten. ’s Avonds zijn we weer een film gaan kijken en daarna wilden we lekker naar bed. Dat laatste ging niet helemaal als gepland… Toen Lyan haar kamer in kwam en kleren in haar kast legde schrok ze zich dood.. Er was een gekko (megmegamega hagedis of miniminikrokodil) in haar kast gaan zitten.. We hebben geprobeerd het beest te verjagen, maar hij verschool zich steeds ergens anders, achter de kast, onder de kast, onder de tafel of aan de muur. Op een gegeven moment lagen we zo in een deuk om Elfi en Romy die het beest probeerden te vangen met een tas, dat Erlys op ons lawaai af kwam. Ik vertelde haar dat er een grote hagedis in Lyan’s kamer zat en ze maakte een gebaar van ‘Oo is dat alles?’, waarna ze vervolgens met een bezem in haar hand naar het beest ging zoeken, totdat ze zag wat het echt was hahahahaha, haar gezicht sprak boekdelen toen ze als een gek de kamer uitrende met de bezem nog in haar hand. Ze stormde de trap af, waardoor Leo ook maar even een kijkje kwam nemen.. Toen hij het beest zag, zei hij dat het een gekko was en dat die heel agressief kan reageren en kan bijten als hij zich bedreigd voelt. Wij lagen natuurlijk nog steeds in een deuk om Erlys’ reactie en om Elfi en Romy die dat beest in een boodschappentas hadden wilden vangen. Na acht minuten had Leo het beest dan ein-de-lijk te pakken! Toen Leo het beest uit het raam kieperde had de miniminikrokodil zijn bek wagenwijd openstaan en waren al zijn tanden zichtbaar. We waren blij dat we er van af waren, maar we hebben nog ik weet niet hoe lang na-gelachen, niet alleen om de vangst van de gekko, maar ook omdat Lyan nog in die kamer moest slapen.. Sorry Ly!
Vanochtend (zondag) hebben we lekker bij het zwembad gelegen om bij te bruinen en zijn we in de middag voor school bezig geweest. ’s Avonds hebben we ons lekker opgedoft en zijn we heerlijk steak wezen eten bij ODC! Toen we thuis kwamen zijn Romy en ik naar onze slaapkamer gegaan, waar Shanien (tweejarig dochtertje van Leo en Erlys) nog even binnen kwam, omdat ze muziek wilde luisteren. Toen de muziek eenmaal aanstond begon ze mee te dansen, zoo schattig!! Uiteindelijk heeft Leo haar toch maar naar hun slaapkamer gebracht, zodat wij naar bed konden.

Het was weer een mooie dag vandaag, hopelijk volgen er nog veel meer als deze! We hebben het hier super naar onze zin en we kunnen het erg goed met elkaar vinden. Samen hebben we de grootste lol en maken we de gekste dingen mee. Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze om naar Indonesië te gaan!! Pap, mam & lieve Tom, ik ben blij dat ik jullie dit mooie land mag laten zien en dat ik deze geweldige ervaring met jullie mag delen!!

Liefs,
Miriam