Oriëntatieweken & Caving!

Hoi,

De eerste twee stageweken zitten er al weer op! Dinsdag 3 maart om 7.30uur kregen we een rondleiding, dit keer over de verschillende afdelingen. We hebben kennis gemaakt met het verpleegkundig personeel en met de andere medewerkers en er werd informatie gegeven over de zorg hier. De zorg is hier verdeeld in klassen. Zo bestaat er de VIP, 1e, 2e en 3e klas. Als je geld hebt heb je een eigen kamer of een kamer voor twee personen en als je geen geld hebt lig je met achttien patiënten in een kamer. Rond 11.00uur waren we klaar met de rondleiding en konden we weer naar huis toe. De volgende morgen moesten we nog eerder opstaan dan de dag ervoor. Elke woensdagmorgen is er een soort ceremonie op de parkeerplaats voor het ziekenhuis. Er wordt dan een klein toespraakje gehouden door de directeur en er worden nieuwtjes en ontwikkelingen binnen het ziekenhuis verteld. Tijdens deze ceremonie staan de medewerkers van de afdelingen naast elkaar in een rij. Op commando van een man die vooraan staat moet iedereen bijdraaien naar links of rechts en een soort van marcheren op de eigen plek. Al met al duurt het gebeuren ongeveer een half uur, drie kwartier. De eerste keer dat wij hier bij waren vroegen we ons echt af waar we in beland waren, maar dit blijkt dus elke woensdag plaats te vinden en is voor het personeel heel gewoon. Na de ceremonie hebben we ons gesplitst in twee groepjes van drie: Romy, Kyra en Lyan & Elfi, Loran en ik. Het was de bedoeling dat we eerst twee weken zouden oriënteren op verschillende afdelingen en dat we daarna drie afdelingen zouden kiezen waar we in tweetallen (Romy en ik, Kyra en Elfi en Lyan en Loran) twee weken stage gaan lopen. Wij begonnen onze eerste oriëntatiedag op de kinderafdeling en de anderen begonnen op de chirurgieafdeling. We werden eerst langs alle patiëntjes geleid en we kregen informatie over de ziektes. Daarna werd er bloed afgenomen bij een aantal kindjes en vroegen veel moeders of wij met hun kind op de foto wilden. Het is hier heel gewoon dat de moeders van de kinderen de hele dag bij hun kind zitten of bij hen in bed liggen. Op een gegeven moment kreeg Loran een baby in haar armen, omdat de moeder graag een foto van ons en haar kindje wilde. Op elke afdeling waar we tot nu toe een oriëntatiedag hebben gehad wilde het personeel en de patiënten/familie van de patiënten met ons op de foto. Op donderdag gingen wij naar de chirurgieafdeling om te kijken of dit een leuke afdeling zou zijn voor onze uiteindelijke stage. Vrijdag zijn Loran en ik thuisgebleven, omdat we ons niet goed voelden. Zaterdag voelde ik me weer goed en zijn we met z’n vijven samen met Nita naar de Nusantara Flower Garden te gaan. We waren erg lang onderweg, onder andere door een uur file en slechte wegen. Toen we eindelijk op de plek van bestemming waren, viel het weer helaas een beetje tegen, maar we lieten ons niet tegenhouden en hebben toch alle tuinen gezien. Zo was er een rozentuin, een Japanse tuin, een Franse tuin en een labyrint aangelegd. We hebben veel foto’s gemaakt en ondanks de regen toch erg gelachen. De terugweg duurde minder lang en onderweg hebben we ergens bij een eettentje suuuperlekkere saté gegeten! Zondag hebben we niks gedaan, behalve een beetje bij het zwembad gelegen en in de zon gelegen. Maandagochtend moesten we er weer vroeg uit, dit keer gingen wij naar de Stroke Unit, dinsdagochtend naar de Family (ook een chirurgische afdeling) en woensdag naar de Korpri Melati (neurologische en interne afdeling). Woensdag na de stage zijn we gaan lunchen en hebben we vervolgens drie presentaties van jonge verpleegkundigen bijgewoond. Na afloop van de presentatie hoorden we dat we door de burgemeester waren uitgenodigd om met hem naar een Chinese viering voor nieuwjaar in het centrum van de stad te gaan. Het regende megahard toen we vanuit het ziekenhuis naar de stad wilden gaan. Mensen stonden tot hun enkels in het water en de otto’s dreven door de straat. We zijn met z’n allen (9 personen) min of meer in de auto gesprongen en door de keiharde regen naar de stad gereden. Doordat de burgemeester hier een erg belangrijk persoon is en wij door hem waren uitgenodigd, mochten wij samen met de burgemeester, het hoofd van de politie en een officier van het leger overdekt zitten en kregen we drinken en lekkere spekkoek en chocoladecake! Tijdens de show liepen er mensen met grote lange draken op stokken door de straat (zie foto’s) en deden ze allerlei kunsten. Het is een beetje lastig uit te leggen wat we gezien hebben, maar het was erg leuk om een keer mee te maken! Na de show gingen we met z’n zessen en met Fini, Novi en Widi + zoontje naar de Pizza Hut om eindelijk een keer weer pizza te eten, heel lekker! Als toetje natuurlijk een bak ijs met decoratie naar keuze, oreokoekjes, smarties, cookies en chocoladesaus. Al met al een geslaagde dag gehad! :) Donderdag liepen we mee op Teratai, ook een chirurgische afdeling, en vrijdag hebben we meegelopen op de kraamafdeling. Hier waren super lieve kleine baby´tjes die we mochten vasthouden en waar we mee op de foto mochten. Zaterdagochtend moesten we ook vroeg opstaan, we gingen met een heel grote groep cavingen in de Buni Ayu Caves ongeveer een uur rijden van Sukabumi. De weg naar de grotten was erg hobbelig (hoe kan het anders). Lyan, Romy en ik zaten achterin de bus en we vlogen dan ook met enige regelmaat een meter de lucht in wanneer we weer door een kuil reden. De chauffeur had natuurlijk de grootste lol, net als de overige passagiers :p. Bij aankomst kregen we een oranje pak aan met laarzen en een helm, daarna liepen we naar de ingang van de grotten. Hier konden we alleen naar binnen door 20 meter naar beneden getakeld te worden met een touw, supervet! Toen iedereen beneden was begon de tocht door grotten met stalactieten, stalagmieten, water en modder. Het was echt supergaaf! Al klimmend en klauterend bereikten we het laatste gedeelte van de tocht, dit was het zwaarste gedeelte. Er lag super veel modder en ik zat een aantal keer met mijn laarzen vast in de modder.. Op een gegeven moment hebben we de laarzen maar uitgedaan en zijn we op sokken verder gegaan. Dit was ook geen succes, want onderweg bleven mijn sokken achter in de modder en moest ik op blote voeten verder. Uiteindelijk zagen we licht aan het einde van de tunnel en konden we weer veilig omhoog klimmen. Vervolgens werden we met een mini pick-up naar een supermooie waterval gebracht waar we konden zwemmen en onze kleren konden uitspoelen. We hadden een geweldig uitzicht! Na een poosje zijn we met de mini pick-up weer naar het beginpunt gereden en hebben we hier lekker geluncht. Daarna gingen we weer naar huis, met als tussenstop een restaurantje aan de kant van de weg waar we met z’n allen nog even saté gingen eten. Zondag hebben we uitgeslapen en rond half twaalf lekker gebruncht. Om 13.00uur hadden we een afspraak bij de salon, hier kregen we een haarmasker, werden onze rug, armen en benen gemasseerd en gescrubd en werd ons haar gekruld of gesteild. Een heerlijk relaxte middag die we natuurlijk niet beter konden afsluiten dan in de Pizza Hut haha! ’s Avonds heb ik lekker lang met Tom geskypet :D en ben ik daarna op tijd gaan slapen. Vandaag (maandag 16-3) hadden we dan onze eerste echte officiële stagedag. Romy en ik werken eerst drie weken op Aster, dan drie weken op Famili en de laatste 2,5 week op Teratai. Alle afdelingen hebben ongeveer dezelfde patiëntengroep, alleen heeft elke afdeling verschillende klassen (1e, 2e en 3e). Wij zijn benieuwd of er een verschil is in de zorg tussen de verschillende klassen en hoe dit zich uit. Romy en ik hebben vandaag mogen helpen bij de wondzorg bij de patiënten, het is alleen lastig communiceren vanwege de taalbarrière. We hebben wel erg gelachen met het personeel en we hebben dan ook erg veel zin in de komende drie weken! Na de stage hebben we thuis wat gegeten en zijn we even voor school bezig geweest. Rond 17.30uur zijn we met de scooter naar het restaurant ODC gegaan waar we met Nita en een vriendin van haar, Dewi, hadden afgesproken om te gaan eten. Dewi is tevens de eigenaar van de salon waar we gisteren zijn geweest. We hebben heerlijk gegeten: steak, patat en een superlekker ‘vulkaancakeje’ met vloeibare chocolade erin! Na het eten zijn we met de anchot (busje) naar huis gegaan en rolden we op de steile weg naar huis toe bijna weer achteruit van de berg af. We zijn maar uitgestapt, omdat de bus het anders niet trok. Bij thuiskomst ben ik lekker in bed gaan liggen en heb ik dit tweede reisverslag getypt, zodat jullie weer een beetje op de hoogte zijn van mijn belevenissen en ervaringen. We vermaken ons hier nog steeds en we kijken met veel plezier uit naar de komende weken! :)

Heel veel liefs uit Sukabumi,
Miriam