100jaar Sukabumi, besnijdenis & Tom vliegt eerder!

Goedemiddag! (in NL goedemorgen trouwens)

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn vorige verslag schreef en ik moet dan ook even goed nadenken wat we de afgelopen weken ook alweer gedaan hebben. Op maandag 30-03 hadden we ’s ochtends stage as usual en daarna gingen we naar de stad om de verjaardag van Sukabumi te vieren: de stad bestaat namelijk 100 jaar. Wij kregen opnieuw een VIP-plek toegewezen en mochten vanaf een overdekt terras naar de optocht kijken die langskwam. De optocht bestond uit dansgroepen, afkomstig uit verschillende steden, die een act deden, wel leuk om te zien. Helaas was onze VIP-plek toch niet zo VIP, want toen het begon te stortregenen lekte het ‘dak’ (tentdoek) en werd iedereen die dacht zo lekker droog te zitten, kletsnat. De voorste rijden stonden tot hun enkels in het water en veel mensen gingen op hun stoel staan, zodat wij het niet meer konden zien. Dus gingen we maar schuilen in het gemeentehuis. Toen we eenmaal binnen waren, kwam er een tv-cameraman aan die ons wilde filmen voor SubiTV: of we Sukabumi wilden feliciteerden met haar 100-jarig bestaan. We hebben erg gelachen, vooral omdat we het Indonesische woord voor ‘gefeliciteerd’ niet fatsoenlijk konden uitspreken, ik kan het nu nog steeds niet…
Dinsdag, woensdag en donderdag hebben we stage gelopen en donderdagmiddag gingen we naar Pelabuhan Ratu om daar vrijdag een besnijdenis bij te wonen waar de directeur van het Bunut Hospital ons voor had uitgenodigd. We vertrokken donderdagmiddag met de meiden en Loran’s Tom rond 15.00uur naar het ziekenhuis, omdat we vanaf daar met een busje naar Pelabuhan Ratu naar het hotel zouden gaan. De reis zou ongeveer twee uur duren, maar omdat het keihard regende en het redelijk druk was op de weg, waren we pas rond 20.00uur in het hotel (dit hadden we natuurlijk kunnen weten). Vanaf ons gezamenlijke balkon zagen we, ondanks dat het al donker was, voor het eerst de zee in Indonesië!!. We hebben de hotelkamers verdeeld en daarna gingen we uiteten met de directeur en collega’s bij een Seafood Restaurant aan zee. Hier hebben we superlekkere verse krab, vis en gamba’s gegeten. Na het eten hebben we nog even op het strand gelopen en daarna zijn we naar huis gegaan, want de wekker ging de volgende morgen (vrijdag 3-04) al om 5.45uur. Snel opstaan, aankleden en ontbijten. Hier hebben we voor het eerst nasi goreng met een gebakken eitje als ontbijt gehad! Superlekker, totdat ik per ongeluk een stuk peper at die in de salade zat. De tranen stonden in mijn ogen door dat vieze ding, zo scherp! Na het ontbijt gingen we met z’n allen naar de plek waar de besnijdenis zou plaatsvinden. Daar aangekomen waren er al veel Indonesische gezinnen met hun zoontjes aan het wachten. Wij mochten met z’n zessen de verdovingsspuiten klaarmaken en daarna begon het ritueel. In het gebouw waren vijf ‘bedden’/planken waarop er ongeveer 150 jongetjes één voor één besneden werden. Romy en ik mochten samen assisteren bij één arts, of nou ja assisteren: we moesten de beentjes van het jongentje vasthouden, zodat hij ze niet kon bewegen. Ik vond het zielig, dus heb hier niet aan meegewerkt, maar heb alleen gekeken hoe de arts zijn werk deed. Ik zal jullie de details besparen. Het was een en al geschreeuw en gehuil in en rondom het gebouw en na een aantal besneden jongetjes zijn Romy en ik naar buiten gegaan om foto’s te gaan maken van het mooie uitzicht: zeeeee! De rest van de meiden volgde ons op een gegeven moment ook. Nadat alle jongetjes besneden waren, wilde de crew nog met ons op de foto en daarna gingen we lunchen in een ander Seafood Restaurant. Ook erg lekker! Na de lunch zijn we de bergen in gereden naar een uitzichtspunt. Hier hebben we een paar foto’s gemaakt en daarna zijn we verder gegaan naar het strand. We hebben even pootje gebaad en veel foto’s gemaakt! Dit was ten slotte de eerste keer dat we met z’n allen op het strand waren en misschien ook één van de laatste keren, je weet het hier maar nooit haha! Na het strand gingen we door naar de Hot Springs, waar we niet in bikini mochten zwemmen en dus maar in bikini gingen met een hemd er overheen. Na in twee heerlijke warme zwembaden gezwommen te hebben, zijn we ons gaan omkleden en naar huis gereden. Het was donker toen we terugreden naar Sukabumi en iedereen had wel zin om iets te eten. We zijn langs kant van de weg gestopt en hebben hier rijst, kip en kroepoek gegeten. Na de maaltijd wilde de eigenaresse met ons op de foto, omdat ze deze aan de Wall of Fame wilde hangen. Na deze eet-stop zijn we echt naar huis gereden.
Zaterdag zijn we de hele dag voor school bezig geweest en zondag hadden we dan eindelijk onze eerste opdracht ingeleverd via BlackBoard!!
Maandag tot en met woensdag hadden Romy en ik stage op een nieuwe afdeling: Famili. Wat hebben we gelachen deze eerste dagen, credits to M.A. Sugianto alias ‘funny man’.
Op dinsdag kreeg mijn lieve Tom ook nog te horen dat hij zijn Bachelor-scriptie gehaald heeft!!! Goed gedaan, ik ben trots op jou!! Heeeel leuk ook dat Tom’s vliegticket is omgeboekt en dat hij eerder naar Java vliegt om alsnog vijf dagen in Sukabumi te verblijven om mijn huidige woonomgeving te bezichtigen!!! Zin in!!
Donderdag mochten we weer meekijken op de OK en daarna zijn we lekker gaan lunchen bij een leuk restaurantje in de buurt waar standaard de helft van het aangeboden menu is uitverkocht.
Vrijdag hadden we de laatste stagedag van de week en waren we blij toen het eindelijk weer weekend was. ’s Middags lekker bij het zwembad in de zon gelegen en ’s avonds een Hollandse maaltijd bereid: aardappelen, wortels en vlees. Wat toch wel een keer erg lekker was na elke dag nasi goreng ayam en mie goreng ayam! ’s Avonds hebben we met z’n allen een film gekeken op Kyra’s laptop. Bier, cola, twee zakken chips en de vrijdagavond was compleet.
Vanavond gaan met een grote groep naar de karaokebar: dit is dé zaterdagavondactiviteit hier in Sukabumi, dus dit moeten we natuurlijk een keer in real life meemaken! Morgen lekker uitslapen en maandag tot en met vrijdag weer een nieuwe stageweek. Volgende week staat er een weekend Bandung op de planning. Hier kijken we nu al naar uit!

Over twee weken volgt er weer een nieuwe verslag! Jullie zien het vanzelf tegemoet.

Veel liefs, Miriam